Invocabo quem offendi, nec timebo; revocabo quem abieci, nec erubescam.
Spem perditam restituam; audebo rursum ex his tenebris in celum oculos attollere.
Illic habitat redemptor meus, qui potens est ab infernis evellere,
Et gelidis artubus spiritum infundere, et extrahere iacentem de sepulcro.
Ego in me perii, sed in illo vita michi permanet, et salus in eternum.
Ille imperat morti; ille vitam prestat et restaurat. Quis prohibet sperare meliora?
Avolent qui me terrificant; peccatum meum grande nimis; sed miseratio Domini immensa est.
Peccavi infelix, mala peioribus accumulans, et michimet hostis acerrimus.
Verumenimvero omnes sordes meas una gutta vel tenuis sacri sanguinis absterget.
Attamen unde michi gemitus frange saxum hoc, Domine, et fontes proruant ex adamante durissimo!
Fontes limpidi scaturiant et descendant in volutabrum ubi assidue trux aper immergitur.
Et diluantur macule vetuste, ut placere tibi possit habitaculum in me, dum michi displicet.
Fiat michi pernox miseriarum mearum recordatio, et per diem spes salutis appareat.
Temperem leta cum tristibus, sed miserationum tuarum nunquam obliviscar.
Ex quantis me malis erueris, et ut animam meam non deserueris in periculis multis.
Lugeam penitens de commissis, ad feliciora suspirem, de me ipso metuam semper, de te nunquam desperem.
Fiat michi thalamus meus purgatorium meum, et lectulus meus lacrimarum conscius mearum.
Et in corpore meo doleam, priusquam corruam in tartara.
Miserere, Domine, miserere, et opus tuum ne destituas, liberator meus et spes ultima!
Gloria Patri et Filio et Spiritui sancto. Sicut erat in principio, et nunc, et semper, et in secula seculorum. Amen.