Cogitabam stare, dum corrui; ve michi, quia duriter nimis allisus sum.
Quo et unde redactus sum horresco dum memini, et contremisco graviter.
Sperabam de viribus meis, et michi quedam magna promiseram.
Somnia michi fingebam, et gaudebam; nunc delusus expergiscor cum lacrimis.
Securus in periculis, letus in erumnis; mediis portum in tempestatibus putavi.
Circumspexi per nebulas; secutus sum transversas et tortuosas vivendi vias, et infeliciter mulcentes.
Nosti, quoniam tu semper michi fueras finis; sed ad te per me ipsum venire credens, retrocessi per inextricabiles anfractus.
Sentio nunc insidias ubilibet. Piget erroris tam longevi; nec propterea subsisto ubi sit requies.
Odio michi sum, et ago cunta cum fastidio; vim patior, et aliud non licet.
Novum propositum mos vetustus opprimit; et cum recta placuerint, relabor ad solita.
Quotiens iam oscitans ad vomitum redii, et subinde stomacans dixi: quousque hoc, et quis erit finis?
Iustum supplicium animi insolentis; scio quid me perdidit nichil eram et supercilium erexi.
Agnosco nullam homini fiduciam nisi in Deo; et si parum video, illucescat clarius.
Aufer a me, Domine, presumptionis spiritum, et humilitatem tribue, placentem tibi.
Nequando extollar inconsulte, et michi de me mentiar, sed perseverem in tremore tuo.
Limus et umbra tenuis sum, et fumus ante impetum ventorum, ita michi videor videri.
Ita michi videar semper, et in hac opinione permaneam sobrie ac salubriter, sub umbra tua.
Quotiens hinc pedem movero, concidam, et ludibrium persecutoribus ero.
Scio et expertus metuo; operuit me iam similis ruina.
Et adhuc exsurgere non valui; sed inenarrabilibus urgeor miseriis.
Tamdiu fedus versor in sanguinibus, et in luto concupiscentiarum mearum iaceo.
Erige me, Christe Iesu, et misericorditer sustenta, ne corruam sub extremis.
Gloria Patri et Filio et Spiritui sancto. Sicut erat in principio, et nunc, et semper, et in secula seculorum. Amen.