Jeppe Aakjær (1866–1930)

Do slæft’ med æ Kratt’ øwer Jyllands Jurd,

ng’ der en Stown war aa find’;

do skjøtted æ Top, og do jawnt æ Rurd,

saa no gor æ let nok aa bind’.

De saa’, do gik lidt nær mud æ Bund’,

hwor aal Slaws Lig’ hænger ve’;

men det maatt’ da vær’ nø’ vringelworn Hund’,

der vild’ gi’ dæ Stræger for de’.

Tho skraft’ do lidt nywer, end manne ka’ lid’,

og kam der en Rawt i di’ Jaen,

saa kyller wal ingen æ Stro tesid’,

om og der æ mjest ve’ æ Kjaen.

— Do sammelt i Dyngi, Kjanner og Sto’,

hwer fatte, øwersit Mind’;

a sejer for mæ: det war hwel’, hwa’ do gjo’;

og Danmark vil sej’ dæ’ æ sind’.